انواع سرطان های دستگاه گوارش

سرطان مری

مری لوله ای است که دهان و گلو را به معده متصل می کند. هنگامی که فرد غذا را قورت می دهد، دیواره عضلانی مری منقبض می شود تا به فشار دادن غذا به سمت معده کمک کند. دو نوع اصلی سرطان وجود دارد که می تواند در مری رخ دهد. کارسینوم سلول سنگفرشی بیشتر در قسمت فوقانی یا میانی مری رخ می دهد. آدنوکارسینوما در قسمت تحتانی مری رخ می دهد.

علائم

تومورهای بسیار کوچک در مراحل اولیه معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند. با بزرگتر شدن تومور و باریک شدن عرض مری، معمولاً بیماران در بلع مشکل دارند. در ابتدا، بیشتر آنها در بلع غذاهای جامد مانند گوشت، نان یا سبزیجات خام مشکل دارند. با رشد تومور، مری باریک تر می شود و حتی در بلعیدن مایعات نیز مشکل ایجاد می کند. سرطان مری همچنین می تواند باعث علائم سوء هاضمه، سوزش سر دل، استفراغ و خفگی شود. بیماران همچنین ممکن است سرفه و گرفتگی صدا داشته باشند. کاهش وزن غیر ارادی نیز رایج است. در موارد نادر، بیماران ممکن است خون بیرون بیاورند.

علل

پزشک معمولاً با گرفتن شرح حال کامل و انجام معاینه فیزیکی شروع می کند. آزمایشگاه های معمول ممکن است کم خونی را نشان دهند. ارائه دهندگان معمولاً با آندوسکوپی شروع می کنند که در آن یک ابزار نازک با نور منعطف با یک دوربین در انتهای آن از طریق دهان به مری منتقل می شود. این محدوده به پزشک اجازه می دهد تا لایه داخلی مری را ببیند. در صورت نیاز می توان در طی این روش بیوپسی گرفت و برای بررسی زیر میکروسکوپ برای تشخیص سلول های سرطانی به پاتولوژیست فرستاد. مری که بلع باریم نیز نامیده می شود، مجموعه ای از اشعه ایکس از مری است و ممکن است در برخی موارد به عنوان آزمایش اولیه استفاده شود. از بیمار خواسته می شود که محلول باریم بنوشد که داخل مری را می پوشاند. سپس چندین عکس با اشعه ایکس برای بررسی تغییرات در شکل مری گرفته می شود. سی تی اسکن گردن، قفسه سینه و شکم و اسکن PET کل بدن ممکن است به شناسایی وجود هرگونه گسترش سرطان به سایر اندام های بدن کمک کند تا پزشک بتواند مدیریت مناسب را تعیین کند. سونوگرافی آندوسکوپی تکنیکی است که می تواند برای ارزیابی دقیق عمق تومور و درگیری غدد لنفاوی مجاور مورد استفاده قرار گیرد. این ابزار شبیه آندوسکوپ بالا است با این تفاوت که سونوگرافی در نوک اسکوپ تعبیه شده است. آسپیراسیون با سوزن ظریف تحت هدایت سونوگرافی می تواند بر روی هر غدد لنفاوی مشکوکی که دیده شود انجام شود.

درمان

بسته به مرحله سرطان مری، بیمار ممکن است تحت عمل جراحی، پرتو درمانی و یا شیمی درمانی قرار گیرد. بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان مری تحت نوعی درمان ترکیبی با جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی قرار می گیرند. برخی از بیماران مبتلا به سرطان مری بسیار زودرس ممکن است تحت رزکسیون آندوسکوپی سرطان بدون جراحی با استفاده از تکنیک هایی مانند برداشتن آندوسکوپی مخاطی یا تشریح آندوسکوپی زیر مخاطی قرار گیرند. در مواقعی که سرطان به طور کامل قابل درمان نیست، اقدامات دیگری که ممکن است برای بهبود علائم اعمال شود شامل کشش یا اتساع، پروتز لوله (استنت) و پرتو درمانی یا لیزر درمانی برای کاهش اندازه سرطان است. پزشکان فعالانه به دنبال داروها و روش های جدیدتر برای بهبود نتایج درمان و به حداقل رساندن عوارض جانبی هستند.

سرطان معده

معده بخشی از دستگاه گوارش است و مری را به روده کوچک متصل می کند. هنگامی که غذا وارد معده می شود، ماهیچه های معده با استفاده از حرکتی به نام پریستالسیس به مخلوط کردن و له کردن غذا کمک می کنند. سرطان معده می تواند در هر بخشی از معده ایجاد شود و می تواند در سراسر معده و سایر اندام ها مانند روده کوچک، غدد لنفاوی، کبد، پانکراس و روده بزرگ گسترش یابد.

علائم

بیماران ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامتی نداشته باشند و اغلب تشخیص پس از گسترش سرطان انجام می شود. شایع ترین علائم عبارتند از:

• درد یا ناراحتی در شکم
• تهوع و استفراغ
• از دست دادن اشتها
• خستگی یا ضعف
• خونریزی (استفراغ خون یا دفع خون در مدفوع)
• کاهش وزن

علل

هیچکس دلیل دقیق ابتلا به سرطان معده را نمی داند. محققان دریافته اند که عوامل خطر خاصی با ایجاد سرطان معده مرتبط هستند. افراد بالای 55 سال بیشتر در معرض ابتلا به سرطان معده هستند. مردان دو برابر زنان تحت تأثیر این این بیماری قرار می گیرند. سرطان معده در برخی از نقاط جهان مانند ژاپن، کره، بخش هایی از اروپای شرقی و آمریکای لاتین شایع تر است. برخی مطالعات نشان می‌دهند که نوعی باکتری به نام هلیکوباکتر پیلوری که می‌تواند باعث التهاب و زخم معده شود، می‌تواند یک عامل خطر مهم برای ابتلا به سرطان معده باشد. مطالعات نشان می دهد افرادی که جراحی معده انجام داده اند یا به بیماری هایی مانند کم خونی خطرناک یا آتروفی معده (که منجر به تولید شیره گوارشی کمتر از حد طبیعی می شود) می توانند با افزایش خطر ابتلا به سرطان معده مرتبط باشند. همچنین شواهدی وجود دارد که سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش می دهد.

درمان

برنامه های درمانی ممکن است بسته به اندازه، محل، وسعت تومور و سلامت کلی بیمار متفاوت باشد. درمان ها شامل جراحی، شیمی درمانی و یا پرتو درمانی است. جراحی رایج ترین درمان است. جراح می تواند بخشی از معده (گاسترکتومی) یا کل معده را بردارد. غدد لنفاوی نزدیک تومور به طور کلی در طول جراحی برداشته می شوند تا بتوان آنها را از نظر سلول های سرطانی بررسی کرد. محققان در حال بررسی استفاده از شیمی درمانی قبل از جراحی برای کمک به کوچک کردن تومور و بعد از جراحی برای کمک به کشتن سلول های تومور باقیمانده هستند. شیمی درمانی در سیکل هایی با فواصل چند هفته ای بسته به داروهای مورد استفاده انجام می شود. پرتو درمانی استفاده از پرتوهای پر انرژی برای آسیب رساندن به سلول های سرطانی و جلوگیری از رشد آنها است. تابش سلول های سرطانی را فقط در ناحیه تحت درمان از بین می برد. برخی از بیماران مبتلا به سرطان معده بسیار زودرس که فقط لایه‌های سطحی دیواره معده را درگیر می‌کند، ممکن است با استفاده از تکنیک‌هایی مانند برداشتن آندوسکوپی مخاط یا تشریح آندوسکوپی زیر مخاطی، بدون جراحی، تحت برداشت آندوسکوپی سرطان قرار گیرند. پزشکان در حال بررسی ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی هستند تا ببینند چه ترکیبی بیشترین تأثیر را دارد.

پیشگیری از سرطان معده: چگونه خطر خود را کاهش دهیم

عوامل خطر ژنتیکی

عامل خطر هر چیزی است که ممکن است شانس ابتلا به بیماری را افزایش دهد. در زیر لیستی از چندین عامل خطر خارج از کنترل شما وجود دارد. مانند جنسیت یا سابقه پزشکی خانوادگی شما. توجه به این نکته ضروری است که فقط به دلیل اینکه ممکن است به دلیل سن یا ساختار ژنتیکی خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان معده باشید، لزوماً به این معنی نیست که در آینده به این بیماری مبتلا خواهید شد.

1. سابقه پزشکی خانوادگی

خطر ابتلا به سرطان معده در صورتی افزایش می‌یابد که اعضای نزدیک خانواده شما مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزندتان به این بیماری مبتلا شوند.

2. سن

اگرچه افراد جوانتر ممکن است به سرطان معده مبتلا شوند، اما با افزایش سن و نزدیک شدن به 60 و 70 سالگی، این خطر به شدت افزایش می یابد. میانگین سنی یک بیمار مبتلا به سرطان معده که به تازگی تشخیص داده شده است در حال حاضر 68 سال است.

3. جنسیت

تحقیقات علمی نشان می دهد که مردان بیشتر از زنان در طول زندگی خود به سرطان معده مبتلا می شوند. شواهد نشان می دهد که این ممکن است به دلیل تفاوت های بیولوژیکی بین دو جنس باشد. استروژن، هورمونی که مسئول توسعه و تنظیم سیستم تناسلی زنانه است، به محافظت از زنان در برابر التهاب معده که در نهایت ممکن است به سرطان معده منجر شود، کمک می کند.

4. جراحی قبلی معده

افرادی که قبلاً به دلیل زخم یا بیماری های مشابه، عمل های جراحی روی معده خود را انجام داده اند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان معده در آینده هستند.

عوامل خطر در سبک زندگی

در اینجا برخی از رایج ترین رفتارهایی که ممکن است شما را در معرض خطر بیشتر ابتلا به سرطان معده در آینده قرار دهد، آورده شده است.

1. اضافه وزن یا چاقی

چاقی وضعیتی است که در آن فرد دارای مقدار ناسالم چربی بدن است. با استفاده از شاخص توده بدنی (یا BMI) که با تقسیم وزن فرد بر قد محاسبه می شود، اندازه گیری می شود. اضافه وزن یا چاقی باعث می شود که شما تقریباً دو برابر بیشتر از یک فرد با وزن متوسط به سرطان در قسمت فوقانی معده در نزدیکی ناحیه مری مبتلا شوید. این به این دلیل است که افراد دارای اضافه وزن 4 معمولاً دارای التهاب مزمن، افزایش سطح انسولین و بافت چربی فراوان هستند. آنها همچنین هورمون های زیادی تولید می کنند که می توانند رشد سلولی را دستکاری کنند. همه این عوامل با افزایش خطر بیماری‌ها یا اختلالات جدی مرتبط هستند.

2. رژیم غذایی

یکی دیگر از عوامل خطرزای سبک زندگی عدم استفاده از میوه و سبزیجات کافی در رژیم غذایی است. گوشت های ذغالی و غذاهایی که به شدت فرآوری شده و نمک زده می شوند مانند گوشت ناهار یا بیکن نیز ممکن است احتمال ابتلا به سرطان معده را در افراد افزایش دهند.

3. مصرف بیش از حد الکل

مصرف زیاد الکل ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش دهد زیرا باعث کاهش تستوسترون و افزایش سطح استروژن می شود.

4. مصرف مواد دخانیات

سیگار کشیدن احتمال تشخیص سرطان معده در قسمت بالایی اندام نزدیک مری را دو برابر می کند. مصرف تنباکو ممکن است خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان ها را نیز افزایش دهد.

نکاتی برای پیشگیری از سرطان معده

اگرچه هیچ تضمینی وجود ندارد که بتوانید به طور کامل از سرطان معده پیشگیری کنید، اما می توانید تغییرات زیادی در سبک زندگی خود ایجاد کنید که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

وزن مناسب را حفظ کنید

حفظ وزن بدن متناسب با جنسیت و قد می تواند به کاهش خطر کمک کند. فعالیت بدنی منظم و رژیم غذایی که به سلامت کلی شما کمک می کند نیز ممکن است سلامت روانی و عاطفی شما را بهبود بخشد.

میوه و سبزیجات بیشتری بخورید

نوع غذایی که می خورید می تواند پیامدهای ماندگاری برای سلامتی داشته باشد. سعی کنید بیشتر مرکبات تازه و سبزیجات خام را در رژیم غذایی خود بگنجانید. همچنین سعی کنید از مصرف بیش از حد ماهی، گوشت و سبزیجات ترشی که با نمک نگهداری می شوند خودداری کنید.

از مصرف الکل و تنباکو خودداری کنید یا آن را محدود کنید

مصرف کمتر الکل و محصولات تنباکو نیز می تواند خطر ابتلا را کاهش دهد. در صورت امکان، به طور کلی از این موارد اجتناب کنید.